Colombia, you’re great!

Blog 4 - Colombia

Hallooooo luitjes,

Hierbij blog nummer 4 na 3 maanden alweer onderweg te zijn. Crazy, hoe snel het gaat! Nog 2 weken en dan ben ik weer in Nederland. Ja ja, al is dat maar voor 6 dagen om precies te zijn. Dan vlieg ik weer naar Engeland om kerst te vieren met Jon’s familie om daarna door te vliegen naar Nieuw Zeeland.

Hoe dan ook, zal ik jullie wat vertellen over wat ik de afgelopen tijd heb uitgespookt.

Vrijdag 2 november hadden Jon en ik de laatste Spaanse 2 uur durende les na in totaal 10 uren verdeeld over 5 dagen. Zoals ik al in mijn vorige blog zei, is het voor mij moeilijk om een nieuwe taal te leren, maar ik heb er zeker weten wat van opgestoken! Je kan natuurlijk ook niet verwachten na 10 uur les dat we vloeiend kunnen spreken, ha.
Ook hadden we diezelfde dag onze laatste salsa privé les, wat erg erg erg leuk was!
‘s Avonds zijn we naar de bioscoop gegaan om de film ‘Born like a star’ te kijken. Een dikke aanrader, wat een super mooie film!

Zaterdag zijn we lopend met twee anderen naar een lokale markt gegaan. Hier hebben we vooral verschillende groenten en fruit gekocht om uit te proberen. Njam! Daarna hebben we nog een groeplesje aan salsa meegepakt, dit om het af te leren ha.
In de avond zijn we met de grappige Belg wezen stappen. We hadden kaartjes voor een party aangeschaft, wat bij aankomst een Halloween feestje bleek zijn, ha. Dit konden we eigenlijk wel weten, want Halloween is in Colombia erg groot, het wordt wel een week gevierd! Bij aankomst bleken we verkeerd te zijn afgezet, al was dat niet erg want nadat we het hadden gerealiseerd, hadden we al een shot aan rum gekregen, ha. Gelukkig bleek het om de hoek te zijn. Daar aangekomen, werden we in een kermis rups treintje vervoerd naar de ingang van de feestlocatie, lol. Wij drieën bleken de enigste toeristen te zijn. Er werd een mix aan muziek afgespeeld, wat tof was al is het niet heel laat geworden.

De dag erna zijn we naar Salento met de bus gegaan. We hebben het rustig aan gedaan en vertrokken rond 11 uur in de ochtend en arriveerden eind van de middag. We hebben lunch gegeten in een toeristisch restaurantje, welke alles zélf maakt: van de ketchup tot aan pindakaas (Omg ja!!!). Wij als peanutbutter lovers hadden dan ook een burger met pindakaas besteld, njam! Vervolgens hebben we de rest van de dag wat dingen uitgezocht.

Maandag 5 november zijn we op een 3-uur durende koffie tour gegaan, welke geleid werd door een Engels / Australische man. Dit was erg interessant! Hij vertelde ons tot in het detail over de koffieproces met als afsluiting een koffieproeverij. De beste koffie werd uitgekozen en in een groter hoeveelheid gemaakt voor de groep. Njam, serieus de beste koffie ever!
Bij terugkomst hebben we van hostels gewisseld en hebben we lekker de rest van de dag gerelaxed.

De volgend dag zijn we gaan mountainbiken. Dit met drie andere toeristen. De eerste 1,5 uur was rijden naar de startplek, ergens hoog in de bergen. Vervolgens konden we van start gaan, we konden eindelijk keihard naar beneden crossen! Zo kicken! Op een gegeven moment kwamen we aan bij een gebied met de hoogste palmbomen van de wereld... Super gaaf! We hebben kort rondgelopen voordat we onze lunch gingen opeten met uitzicht op al deze palmbomen! Daarna reden we nog een stukje met de jeep om vervolgens helemaal terug te crossen naar Salento waar we verwelkomend werden met koud bier. Het was een prachtige dag! En heel gaaf!
Na het biertje zijn we naar een andere koffie boerderij gaan lopen en hebben we nog een korte tour van 1 uur meegedaan. Dit met de belangrijkste reden om nog meer lekkere koffie te proeven. Vervolgens een typische Colombiaanse curry met vis gegeten.

Woensdag 7 november hebben we een dag door het meer toeristische deel van de Cocora Valley gespendeerd, ofwel zo’n 8 uur gelopen. Het zou 6-7 uur in totaal moeten zijn, maar Jon en ik waren natuurlijk weer de weg kwijt, lol. Ook dit was prachtig en we snapten niet waarom dit na de mountainbike tour werd afgeraden? Ook hadden we weer geluk met het weer! Bij terugkomst hebben we nog een lekkere hamburger gegeten, dit keer met een heerlijke, homemade bbq saus! Daarna hebben we een typisch Colombiaans spel (Tejo) gespeeld met de Belg en zijn Colombiaanse flirt, ha. Hij kwam onverwachts deze kant op, wat natuurlijk gevierd moest worden. Dit spel houd in dat je met ijzeren stenen op knal voorwerpen gooit, lol. Ik was best goed, wat Jon niet zo leuk vond, ha.

Donderdag hebben we de bus van Salento naar Medellin voor 8 uren gepakt. Een reisdagje dus, bij aankomst waren we dan ook bekaf.

Vrijdag 9 november was een plandagje met een work out in de beste, gratis buiten sportschool locatie die ik ooit gezien heb. En dat in Colombia... En naast deze locatie zat een basketbal veld, waar er ondertussen actief gebasketbald werd. Jon vond dit wel interessant en vroeg op een gegeven moment of hij mee mocht doen, en ja hoor! We hebben hier nog een tijdje gehangen voordat we terug naar ons hostel gingen.

Op zaterdag hebben we deelgenomen aan een walking tour door het centrum van Medellín. Dit ging veelal over de geschiedenis van Colombia. Dat wetende, heb je nog meer respect voor al die vriendelijk- en vrolijkheid! Deze tour werd geleid door een actrice en dat kon je merken, het waren drie hele interessante uren!
Daarna hebben we geswitcht van hostel, boodschapjes gedaan en gechillt in het hostel. Dit in een hostel die je echt een huisgevoel geeft!

Zondag de 11e was een saaie dag: zoeken naar de beste ticketdeals en slaaplocatie in New York, ja ja dat lees je goed! We kwamen erachter dat het iets goedkoper is om via NYC terug te vliegen, dus waarom daar niet stoppen? Aaaaah, zo gaaf! Beetje jammer alleen dat het zo koud is, maar hallo wel kerstversiering overal! Woehoe!
Daarna had ik midden van de middag mijn eerste Nieuw Zeelandse sollicitatiegesprek! Het was mij verteld dat de NZ’se sollicitatiegesprekken relaxter waren, maar dat was mijne niet hoor... Pff, het was terror, lol. Zoveel vragen hadden de drie vrouwen aan de andere kant van de lijn, ha. Maar of course, ik heb het overleefd en zou het die week erna horen (even voorlopend op de volgende dagen: ik ben het niet geworden, al werd mij gevraagd om voor een ander, bijgestuurde vacature te solliciteren omdat ze overtuigd waren dat ik geschikt zou zijn. Eerlijk gezegd sprak me die laatste vacature beter aan: het gaat om een school sociaal werk vacature, al dan wel werkzaam op een andere locatie ipv alleen gericht op veiligheidszaken. Ik had meteen gereageerd, heb inmiddels een sollicitatiegesprek gehad en kan elk moment horen of ik het ben geworden, ja of nee. Ook loopt er nog een andere sollicitatie, helaas alleen beiden wel in Christchurch, in de zin van: we hebben eigenlijk geen keuze om ergens anders heen te gaan, al is het geen slechte dus niks te klagen. Hoe dan ook, wordt dit vervolgd!).

Maandag hebben Jon en ik besloten om te paragliden! Dit was nog iets wat ik niet had gedaan in de lucht, dit moest dus gedaan worden, lol. Deze plek was iets buiten Medellin, in een gebied waar je zowel de stad zag als de groene en bergachtige omgeving. Prachtig! Ik had ook een geniale instructor, die helaas weinig Engels kon spreken maar zo lief en grappig was! Ik heb hiervan beelden, dus wie weet post ik dat als ik thuis ben?!

Dinsdag 13 november zijn we met een busje naar Guatape, een prachtig plaatsje dichtbij Medellín, gegaan. We hebben een kleine tas ingepakt met het plan daar 1 of 2 nachten te verblijven. Ik had een super gave hostel aan het water gevonden. Bij aankomst was het nog steeds erg mooi weer, waardoor we besloten om gelijk na de lunch een duik te nemen. Hier hebben we lang genoten en zijn we op tijd naar bed gegaan.

De volgende dag zijn we de bekende rots in Guatape opgegaan. Deze rots lag pal naast het hostel, dus we konden alles lekker lopend doen. Na zo’n 700 treden waren we aangekomen bij de top. Hier werden we getrakteerd op een super mooi uitzicht over het gehele (water)gebied in de omgeving. Prachtig! Daarna zijn we wat gaan eten met nog steeds een mooi uitzicht om vervolgens weer het water in te duiken. Ook stond deze avond in het teken van de rest voor NYC regelen en nog meer tickets uitzoeken / boeken.

Donderdag 15 november zijn we kort door Guatape centrum gaan lopen voordat we terug naar Medellin gingen. In Medellin hebben we de spullen bij het hostel opgehaald, had Jon twee telefoongesprekken met NZ en zijn we daarna vertrokken naar een party hostel. Hier zijn we drie nachten verbleven om elke avond in verschillende clubs los te gaan, want waarom niet, toch? Ha.

Overdag hebben we geshopt in een gloednieuwe shoppingmal (ook bij de Decathlon, wij zijn fans, ha!), zijn we nog meegegaan met een andere, heel interessante wandeltour door een van de gevaarlijkste wijken (Comuna 13) van Medellin een paar jaren geleden, zijn we nog twee keer naar de buiten sportschool gegaan en hebben we een heerlijke koffie met een taartje bij een koffietentje gedronken. En zondagavond 18 november vlogen we uit naar het noorden van Colombia!

Maandag hebben we wat uitgeslapen. Vervolgens moesten weer op zoek naar een nieuwe Airbnb in NYC, omdat onze airbnb voor de 2e keer geannuleerd bleek te zijn... Eenmaal klaar hebben we weer een kleine rugzak ingepakt en zijn we richting de Tayrona Nationaal Park gegaan. Dit was een busrit van ongeveer een uur, om vervolgens een uurtje naar onze camping te lopen. Hier hebben we de zonsondergang op een grote rots aan het water bekeken. Nice! Daarna gedoucht, avond gegeten en ons bedje ingedoken.

Na een slapeloze nacht, want het was zo heet... hebben we onze spullen gepakt en zijn we voor zo’n 2,5 uren naar een strand waar je kan zwemmen, gelopen. Dit was een snikhete wandeling met veel berg op- en afwaarts. Eenmaal aangekomen, was ik kort teleurgesteld. Het enige wat ik zag, waren heel veel toeristen en een niet zo’n prachtig strand. Al werd dat gesust door iets door te lopen, al was het nog steeds wel toeristisch. Hier hebben we een tijdje gechillt om daarna terug te keren naar Santa Marta, waar we onze spullen bij een hostel hadden achtergelaten. Het plan was om een paard terug te nemen, helaas waren die bezet dus was het pittig doorlopen voor weer 2,5 uren. Pfff... Gelukkig waren we binnen de tijd en konden we nog de bussen redden. Bij terugkomst hebben we gedoucht en wat in de buurt gegeten om vervolgens weer wat nachtrust te pakken.

Woensdag 21 november hebben we weer uitgeslapen en zijn we na de lunch richting Minca vertrokken. Dit is een busreis van ook ongeveer een uur die de bergen in gaat. Heel bijzonder dat er zo dichtbij van elkaar zulke verschillende landschappen te vinden zijn. Minca, was weer zo’n plaatsje dat mijn hart sneller liet kloppen. Groen en bergen!!! We hadden een hostel geboekt iets uit het centrum met een prachtig uitzicht over de bergen en Santa Marta centrum! Dit was een korte motorrit voor een paar euro’s zeker waard!

Donderdag zijn we de omgeving per voet gaan verkennen. Dit zonder teleurgesteld te worden, want wat is Minca prachtig! De eerste drie uren waren klimmen, daarna was het meer afwisselend waardoor het iets ‘makkelijker’ was. Had ik al verteld dat het in het noorden super maar dan ook super heet is? Je doet serieus niks en je zweet je laveloos... Al viel Minca in de avond gelukkig mee, in de twee vorige plaatsen koelden het nooit af. Bah, ha!
Hoe dan ook, kwamen we onderweg genoeg mooie uitkijkpunten tegen en op bijna het einde een waterval in iemands “tuin” waar we ingedoken zijn. Daarna kwamen we er helaas een beetje laat achter dat het nog een aardig stukje teruglopen was, waardoor we de zonsondergang zouden missen. Balen, want we wilden het gaan bekijken op een andere plek dan de avond ervoor. Hoe dan ook, hadden we het hostel toch niet gevonden omdat we het alsnog gingen proberen te vinden, maar helaas zonder resultaat. Hierdoor zijn we ergens een lekker hapje gaan eten: een hamburgertje met een heel goed biertje, ja ja! Ha.

De vrijdag probeerden we nog een ander hostel te vinden, een hostel met zowel een prachtig uitzicht en blijkbaar goede koffies. Helaas was het weer niet gelukt, ik weet niet wat er met ons aan de hand is, lol. Hierdoor besloten we om nog een laatste keer lunch op het balkon van ons hostel te eten om vervolgens terug te keren naar Santa Marta. Vanaf daar zouden we met de bus naar Cartagena gaan, welke zo’n 6 uren duurden.
We kwamen laat aan, waardoor we meteen onze bed zijn indoken.

De volgende dag zijn we wat door het centrum gaan lopen en hadden we om 4 uur een nieuwe privé salsales. Dit keer 2 uren lang en apart van elkaar. Dit zouden we voor de twee volgende dagen ook doen. Het centrum was mooier dan ik gedacht had: erg mooi gekleurde gebouwen en omringd door een muur waar je ook op kon waarop je weer een goed uitzicht had! De salsa leraar en lessen waren geweldig, een erg grappige man en ook erg ervaren! Ik heb dan ook veel gelachen en geleerd in de totaal 6 uren.
Deze zaterdag hebben we afgesloten door met een feestbus mee te gaan. We zagen die al meerdere keren rondrijden wat er leuk uitzag, dus besloten we om ook mee te gaan. Een Duitser sloot aan en zo gingen we. We werden tijdens onze zoektocht naar een bus door wat lokale mensen tegen gehouden om op hun bus mee te gaan. Ook al leek het in eerste instantie niet als een bus met toeristen, kwamen we er later achter dat dit wel het geval was. Het was een super grappige, aparte ervaring! Er zat bijvoorbeeld een geniale, homoseksuele jongeman in de open bus. Op een gegeven moment kregen we een fles rum en cola, hebben we nog een stop van ongeveer een uur in de middel of nowhere gemaakt en eindigden we uiteindelijk tegenover onze hostel. Hier hebben Jon en ik nog wat Salsa geoefend voordat we naar bed gingen.

De volgende twee dagen waren niet veel anders dan de eerste in Cartagena: een salsa les van 2 uren, wat rondlopen, een menu van de dag als lunch (soep, kokosrijst, vis of vlees, salade, rijstcakeje en een drankje) eten en heel veel zweten, ha.

Gisteren, dinsdag 27 november hebben we de hele dag in een bloedhete bus gezeten op weg naar de Panamese grens. Vandaag is het wat boten pakken, staat er een briefing op de planning alvorens de 4 daagse, 3 nachten San Blas Trip begint (een bootreis met verschillende stoppen op eilanden onderweg naar Panama).

Bij aankomst in Panama, hebben Jon en ik nog 3 dagen in Panama City om vervolgens 6 dagen in NYC door te brengen voordat we beiden naar huis vliegen... Ik kan niet wachten op wat er allemaal op de planning staat!

Wat betreft een volgende blog: Ik kan nog niet beloven of er een volgende blog komt, gezien het “bijna” voorbij is, maar zoals door de meesten is ervaren, ben ik weer wat meer bereikbaar?! Behalve de aankomende dagen weer, ha.

Ps. Kunnen jullie wat voor mij doen? Alvast wat warmte richting NYC en NL sturen aub?
Ha.

Ciao Ciao!!!