Vietnam > Thailand
Door: Linda van den Berg
Blijf op de hoogte en volg Linda
12 Maart 2017 | Thailand, Ao Nang
Hi people,
Zaterdag 4 maart kwamen we rond 6:00 uur 's ochtends aan, na weer een slapeloze nacht. Helaas werden we deze keer afgezet op een busstation wat ver van het centrum af lag. We hebben met z'n vijven weer een taxi genomen en zijn bij een hostel afgezet. Hier hebben we gewacht tot het ontbijt en heb ik ondertussen nog de laatste dingen uitgezocht voor de drie daagse scooter tocht. Tijdens het ontbijt besloten drie anderen (Canadese, Zweedse en Braziliaanse) de tocht ook te wagen; één was al eerder een bed ingedoken. We hebben hierna een rugzak ingepakt met alle benodigdheden voor drie dagen, de scooters uitgetest, getankt en een soort Chinese VISA geregeld (dit gezien we heel dichtbij de grens zouden komen) om vervolgens van start te gaan. Whoop whoop! Vrijwel meteen uit het centrum werd het uitzicht tussen de bergen al prachtig! Zelfs wanneer we niet alles konden zien door de mist. Verder was het weer erg goed, op soms wat koude momenten na. Tja, we zaten wel op een scooter, hè. Onderweg zijn we vaak gestopt om foto's te maken van de uitzichten! Uiteindelijk in Dong Van aangekomen, hebben we eerst een warme douche genomen! Pfoe, daar waren we aan toe! Hierna avond gegeten en gelijk erna (voor 21:00 uur volgensmij?) gaan slapen. We hadden wat in te halen :-p
Zondagochtend zijn we vrijwel meteen na een lokale markt gelopen. Hier kon je kleding, groenten, een ontbijt, specerijen en levende dieren kopen, haha. Gaaf om te zien met zoveel lokale mensen en op een hand te tellen- toeristen. Dit bezocht totdat de honger de overhand nam. Dit gestillt met een broodje om vervolgens met twee scooters weer verder te rijden. Het weer deze dag was nog zonniger dan de dag ervoor! Lucky us! En de route was ook weer prachtig! Na bijna elke hoek van de bocht stonden onze monden weer open en moesten we stoppen van onszelf :-o Echt serieus niet normaal! Door een slechte voorbereiding hebben we een stukje van de route overgeslagen, maar dit kwam uiteindelijk wel goed uit. Hierdoor waren we in staat om wat extra kilometers te maken om die volgende dag wat minder te hoeven rijden. Onderweg zijn we weer gestopt voor een lunch, waar locals ons rijstwijn wilden voerden. Nee dankje voor mij... Wat een vies spul, hihi. Eenmaal eind van de middag aangekomen op de plaats van overnachting hebben we genoten van een biertje, een kaart spelletje, hebben we gegeten en zijn daarna weer vroeg gaan slapen. Al die indrukken en al dat rijden, maken je moe :-o.
Maandag 6 maart was het wat miezerig weer, maar dat maakte ons niet zoveel uit. We gingen toch over dezelfde weg terug en onze taak was om lekker door te rijden. Op een gegeven moment waren we de anderen kwijt, waardoor we wilden stoppen. Op het moment dat we erover hadden, reden we de bocht door en remde de Braziliaanse af. Hierdoor gleden we uit en vielen we op de grond. Dat deed zeer, maar gelukkig viel de schade mee: blauwe plekken en wat schaafwonden... Hierna heb ik het overgenomen en zijn we met tussenin een koffiestop onze weg vervolgd om om 16:00 uur aan te komen in het hostel waar we onze backpacks hadden achter gelaten. Hier hebben we allemaal gedoucht, foto's uitgewisseld en schoven we om 18:30 uur aan bij het familydiner. Vervolgens was het tijd om dag te zeggen tegen de Zweedse en Canadese. Maar weet je wat, die Zweedse en ik hebben dezelfde vlucht terug naar Kopenhagen, haha. Hierna moest ik op bed gaan beslissen wat mijn volgende stop zou zijn... Moeilijk, moeilijk en moeilijk!
Dinsdagochtend om 5:30 uur stond de bus op de Braziliaanse en mij te wachten. Hier hebben we zo'n zes uren ingezeten. Bij aankomst heb ik gedag gezegd en ben ik in mijn eentje vrij snel in de volgende bus gestapt. Ik moest mijn lunch zelfs naar binnen proppen :-p. Hierna zat ik echt alleen als buitenlander tussen de locals die allemaal naar mij glimlachten en één zelfs die stukken mango gaf. Al was er een jonge conducteur die ik niet zo aardig vond! Hij vroeg namelijk om extra geld dan dat de oorspronkelijke prijs was. Met mijn stomme kop had ik het gegeven. Ik heb een berichtje gestuurd naar een local die mij via Facebook messenger hielp met het uitzoeken van o.a. bussen en die gaf aan dat de busticket echt minder kost en dat ze dat proberen bij buitenlanders. Stom, echt stom: dat wist ik ook wel! Ik heb geprobeerd bij diezelfde persoon om mijn geld terug te krijgen, maar zonder resultaat. Wél lukte het me toen ik een berichtje in de vertalingsapp had getypt en dit aan de aardige buschauffeur liet zien. Ha! Lekker voor je stomme conducteur :-p Hierna moest ik van bus wisselen en heb ik met gebrekkig Engels sprekende locals een gesprek gevoerd, hihi. Uiteindelijk na in totaal zestien uur was ik op de bestemming misselijk aangekomen. Ik werd opgehaald door een van de eigenaren van de homestay en ben meteen naar bed gegaan. Ik kon moeilijk in slaap komen, omdat ik me zo beroerd voelde. Ik heb dan ook tot twee keer toe moeten overgeven... Het was een verschrikkelijke nacht :-(
De volgende ochtend (woensdag) voelde ik me nog steeds misselijk... Ik moest ook echt niet denken aan een ontbijt. Ik ben eerst maar onder de douche gestapt. Daarna liet een lieve vrouw een pakketje met instant noedels zien. No thank you, please. Ik heb met de vertalingsapp uitgelegd dat ik me niet lekker voelde en of ik wat fruit en thee kon krijgen. Even later kwam ze terug met de scooter en had ze twee baguettes gekocht en wat bananen. Ik heb met veel tegenzin de helft van het voorgeschotelde opgegeten. Mijn maag vond dit niet leuk, maar deed gelukkig niks anders dan pijnlijke steken achterlaten.
Het was super mooi weer, wat niet voorspelt was, waardoor ik van mezelf de omgeving moest bekijken. Ik ben niet voor niks 16 uren onderweg geweest, toch? De man van het stel vroeg of hij mij kon rondrijden. Met het afspreken van een bedrag kwamen we al vrij snel op een bedrag uit waar we allebei blij mee waren. Ik heb wat extra kleding aangedaan, heb mijn tas gepakt en ben achterop gaan zitten. Ik had zelf aangegeven wat ik sowieso wilde zien, maar deze man nam mij ook mee naar andere plekken. Altijd leuk, want locals weten immers het beste van de omgeving. En dat bleek: het was prachtig! Ik kon zo ver ik kon kijken rijstvelden over en tussen bergen zien! Ook was het meeste mooi groen! En weet je, dat in september en oktober de hele omgeving geel is? Dit vanwege dat de rijst bijna klaar is. Hoe gaaf! Het kan dus nog mooier! Aanrader dus, hoor! Ik dacht dat alles na de drie daagse scootertocht tegen zou vallen, maar nee hoor! Het was een prachtige zonnige dag, behalve wanneer we één berg over moesten. Maar dat werd opgelost om gewoon om te keren, hihi. Het waren 5,5 zware uren, omdat ik super misselijk bleef. Maar ik heb doorgebeten, hoor! En dat was het zeker waard!
Bij terugkomst heb ik even geslapen, wat mij ietsje beter liet voelen. Daarna stond er diner op het menu met dochter, partner, haar ouders en oma. Heerlijk! Helaas weer wat teveel gegeten, waardoor ik weer terug bij af was. Een half uur later werd er mij gevraagd om mij om te kleden in typische Vietnamese kleding. Maar natuurlijk! Helaas geen foto van, maar het zag er prachtig uit. Ja, zelfs ik werd er mooier van :-p Hierna verzamelden we met z'n allen bij een soort buurthuis waar op de grond allemaal eten stond. Ik dacht nee hè, dat meen je niet... Moet ik nou weer eten? En ja, dat was de bedoeling. Dus heb ik wat van alles geproefd en liet ik blijken dat ik niet zo dik ben en vol zat, haha. Hoe? Nou, gebarentaal :-p Hierna zijn we even naar huis gelopen en moesten we wachten totdat het tweede gedeelte van de avond begon: het zingen en dansen om het vuur. Hihi, super leuk! En stoppen was niet toegestaan hoor, ze sleepten me telkens terug de kring in :-p. Tegen bijna het einde van de viering van de internationale vrouwendag ben ik terug gelopen en mijn bedje ingedoken. Ik was kapot, haha.
Donderdag 9 maart werd ik na een heerlijke nacht geslapen, wakker. Voelde ik me beter? Mwa, ietsjes. Het miezerde wat buiten, dus ik was blij met mijn beslissing dat ik die dag ervoor erop uit was gegaan. Mijn planning was al om een van de twee dagen weinig te doen. Nou, dat kwam mooi uit! Ik heb na een pannenkoeken ontbijt, die mijn maag weer niet leuk vond, weer mijn bed ingekropen. Ik heb onder genot van een muziekje, boekje en mijn telefoon ongeveer de hele middag vermaakt. De familie kwam een in de zoveel tijd even kijken. Ze waren echt super super lief! Helpen mocht ik absoluut niet, ook al gaf ik aan dat ik me beter voelde. Ook deze avond heb ik met het gezin gegeten en dat was weer verrassend lekker! Hierna heb ik met behulp van mijn vertalingsapp met voornamelijk de dochter gesproken over onze levens. Hihi, als we die app toch niet hadden. Om 20:00 uur werd mij verteld dat ik naar de bus werd gebracht voor mijn aller allerlaatste nachtbus deze trip. Woehoe!
Vrijdagochtend om 4:30 uur kwam ik in Hanoi (de hoofdstad van Vietnam) aan. Ook deze nacht was slapeloos. Verrassend, haha. Dit keer ook mede dankzij een huilende baby en een kotsende moeder die vijf meter van me aflagen. Eenmaal aangekomen op de bushalte, kwam ik erachter dat ik 10 kilometer van het centrum vandaan verwijderd was. Ik heb een scooter besteld via een app, wat de helft qua kosten scheelt, en ben door hem gebracht. Hier heb ik mijn tijd weer uitgezeten tot het ontbijt van 7:00 uur. Hierna kreeg ik al heel lief de sleutel van mijn kamer en kon ik een douche nemen. Om 10:00 uur had ik met een lokale jongen afgesproken waarmee ik een ei koffie heb gedronken. Klinkt vies hè? Nou, dat vond ik ook, maar ik vond hem fantastisch! Met hem heb ik gepraat over elkaars levens. Leuk om de verschillen te horen, zoals hij moet binnenkort trouwen om daarna te kunnen samenwonen. Ook is het belangrijk dat men trouwt het liefst voor je 25e! Met deze jongen kwam ik aan de praat, toen ik aan het uitzoeken was om naar de onbekende plek van de twee dagen ervoor te gaan. Hij vroeg tijdens het helpen of we in Hanoi elkaar konden ontmoeten om zijn Engels te verbeteren. Maar natuurlijk! Het waren twee gezellige uren! Hierna ben ik in mijn eentje wat rond gaan snuffelen in de markt en de winkeltjes met als afsluiter een must try maaltijd van Hanoi. Tot slot heb ik in mijn hostel op de pc geprobeerd om een back Up te maken van mijn SD kaart. And you know what? Opeens hield mijn sd kaart ermee op. Noooo... Al mijn Zuid- Oost Azië foto's... Ik was helemaal in paniek. Ik heb internet afgezocht en wat rondgevraagd. Conclusie: men zegt dat de kans redelijk groot is dat ik de foto's terug krijg. Ik heb besloten om mijn sd kaartje op te bergen en hier in Nederland een hele dag voor te gaan zitten. Dit probleem was nog niet opgelost, toen het andere probleem al begon, namelijk: diaree! Ja, sorry jongens. Details bespaar ik verder of zou ik er wat dieper op in gaan? :-p Jullie blij dat mijn SD kaartje het niet deed op dat moment :-p
Om 01:00 uur ben ik uiteindelijk naar boven gegaan. Dit ook in verband met dat al de Japanners op mijn kamer, dan pas zouden vertrekken. Hierna had ik dus de hele nacht een kamer voor mezelf. Helaas heb ik er weinig aan gehad, omdat de wc vaak bezocht moest worden...
Zaterdagochtend werd ik vroeg wakker omdat er een personeelslid een douche in mijn kamer nam. Wtf. Even later werd de badkamer ook schoongemaakt. Ik denk dat hij nog remsporen zag, hahaha.
's Ochtends was het weer feest, waardoor ik pillen heb ingenomen. Hierna heb ik ontbijt gegeten. Vervolgens ben ik weer lekker gaan rondlopen en heb ik mezelf getrakteerd op een neppe North Face jas. Iets wat hier helemaal een hit is, haha. Als beloning op beloning heb ik twee yoghurt koffies gedronken van de vouchers die ik had gekregen van de Japanners. Dit was ook verrassend goed. Daarom ook vrij direct de 2e besteld, haha. Ondertussen heb ik even geskypt met mijn lieve ouders om vervolgens weer verder op jacht te gaan. Deze dag sloot ik af met een diner in een lokale tent met álleen maar locals. Dit was een aanrader van die ene lokale jongen! Het zag er smerig uit, maar het was erg lekker. Kan ook niet anders, want het zat bomvol. Er was nog één ding die ik moest doen van mezelf voordat ik Hanoi zou verlaten, namelijk de goedkoopste bier van de wereld uittesten. Nou jongens, ik inmiddels als bierkenner, haha, had hem slechter verwacht voor €0,20. Hierna ben ik via een prachtig verlichte meer terug gelopen na het hostel om mij bezig te houden met SD kaartje nummer 2. Die heeft namelijk ook kuren (lees: hij opent de foto's niet meer als ik ze terug wil kijken). Dus ik denk dat er een fout in de SD zit óf in de camera? Grrr... Ik heb mijn camera nog niet uitgetest, maar we zullen zien en anders koop ik een nieuwe SD kaartje. Tot slot heb ik mij bezig gehouden met het inpakken van mijn tas en ben ik gaan slapen.
Zondagochtend heb ik na het ontbijt de Braziliaanse bij het hostel opgehaald om samen naar de shuttle bus te lopen die ons naar het vliegveld bracht. Het uurtje dat we in de bus waren, was zo om, na wat bijgekletst te hebben. Op het vliegveld zelf hebben we wat rondgelopen en gewacht totdat het vliegveld zou boarden. Uiteindelijk kwam het vliegtuig een half uur later aan. Hierdoor begon de stress bij mij toe te slaan... Ik had namelijk drie uur en nu inmiddels 2,5 uur om de andere vlucht te redden die op de binnenlandse vluchthaven zou vertrekken. En waar was ik nu? Op de internationale. Ja super stom... Ik kwam hier pas achter toen ik het geboekt had :-( Maar ja, ik ben als een gek gaan rennen om een formulier in te vullen, door de douane heen te gaan, mijn backpack te pakken en de shuttle bus naar de andere vluchthaven te nemen. Alles ging tegen verwachting in, enorm snel! Uiteindelijk kwam ik 45 minuten voordat mijn vlucht vertrok aan. Ik heb in die tijd zelfs nog een tosti en wat drinken kunnen bemachtigen :-) Woehoe! Hierna zat er nog een vlucht van een uur op mij te wachten en een laatste een shuttlebus die mij naar mijn hostel heeft gebracht. Zojuist heb ik ingecheckt en heb ik eten bemachtigd. Want: ik had honger! En mijn maag doet (nog) niks opmerkelijks! Kan ik al zeggen, dat ik weer beter ben?! Ik zeg: ja! Haha.
Ik heb zin om de aankomende twee weken in Zuid- Thailand te zijn, maar ik voel me ook een beetje verdrietig dat ik Vietnam heb moeten verlaten... Vietnam, doet namelijk iets met mij! Het heeft niet alleen een prachtige omgeving, maar de mensen zijn ook echt super lief! Ik zeg niet vaak dat ik nog een keer terug wil na een land, maar misschien maak ik een uitzondering?! Wie weet! Daarnaast zit ik er ook mee, dat het mijn laatste twee weken zijn... Want man man man, wat ging de tijd zo ontzettend snel :-( Maarja, piekeren heeft geen zin, dus nog maar 2 weken enorm genieten om daarna nog even Kopenhagen lastig te vallen!
Zaterdag 4 maart kwamen we rond 6:00 uur 's ochtends aan, na weer een slapeloze nacht. Helaas werden we deze keer afgezet op een busstation wat ver van het centrum af lag. We hebben met z'n vijven weer een taxi genomen en zijn bij een hostel afgezet. Hier hebben we gewacht tot het ontbijt en heb ik ondertussen nog de laatste dingen uitgezocht voor de drie daagse scooter tocht. Tijdens het ontbijt besloten drie anderen (Canadese, Zweedse en Braziliaanse) de tocht ook te wagen; één was al eerder een bed ingedoken. We hebben hierna een rugzak ingepakt met alle benodigdheden voor drie dagen, de scooters uitgetest, getankt en een soort Chinese VISA geregeld (dit gezien we heel dichtbij de grens zouden komen) om vervolgens van start te gaan. Whoop whoop! Vrijwel meteen uit het centrum werd het uitzicht tussen de bergen al prachtig! Zelfs wanneer we niet alles konden zien door de mist. Verder was het weer erg goed, op soms wat koude momenten na. Tja, we zaten wel op een scooter, hè. Onderweg zijn we vaak gestopt om foto's te maken van de uitzichten! Uiteindelijk in Dong Van aangekomen, hebben we eerst een warme douche genomen! Pfoe, daar waren we aan toe! Hierna avond gegeten en gelijk erna (voor 21:00 uur volgensmij?) gaan slapen. We hadden wat in te halen :-p
Zondagochtend zijn we vrijwel meteen na een lokale markt gelopen. Hier kon je kleding, groenten, een ontbijt, specerijen en levende dieren kopen, haha. Gaaf om te zien met zoveel lokale mensen en op een hand te tellen- toeristen. Dit bezocht totdat de honger de overhand nam. Dit gestillt met een broodje om vervolgens met twee scooters weer verder te rijden. Het weer deze dag was nog zonniger dan de dag ervoor! Lucky us! En de route was ook weer prachtig! Na bijna elke hoek van de bocht stonden onze monden weer open en moesten we stoppen van onszelf :-o Echt serieus niet normaal! Door een slechte voorbereiding hebben we een stukje van de route overgeslagen, maar dit kwam uiteindelijk wel goed uit. Hierdoor waren we in staat om wat extra kilometers te maken om die volgende dag wat minder te hoeven rijden. Onderweg zijn we weer gestopt voor een lunch, waar locals ons rijstwijn wilden voerden. Nee dankje voor mij... Wat een vies spul, hihi. Eenmaal eind van de middag aangekomen op de plaats van overnachting hebben we genoten van een biertje, een kaart spelletje, hebben we gegeten en zijn daarna weer vroeg gaan slapen. Al die indrukken en al dat rijden, maken je moe :-o.
Maandag 6 maart was het wat miezerig weer, maar dat maakte ons niet zoveel uit. We gingen toch over dezelfde weg terug en onze taak was om lekker door te rijden. Op een gegeven moment waren we de anderen kwijt, waardoor we wilden stoppen. Op het moment dat we erover hadden, reden we de bocht door en remde de Braziliaanse af. Hierdoor gleden we uit en vielen we op de grond. Dat deed zeer, maar gelukkig viel de schade mee: blauwe plekken en wat schaafwonden... Hierna heb ik het overgenomen en zijn we met tussenin een koffiestop onze weg vervolgd om om 16:00 uur aan te komen in het hostel waar we onze backpacks hadden achter gelaten. Hier hebben we allemaal gedoucht, foto's uitgewisseld en schoven we om 18:30 uur aan bij het familydiner. Vervolgens was het tijd om dag te zeggen tegen de Zweedse en Canadese. Maar weet je wat, die Zweedse en ik hebben dezelfde vlucht terug naar Kopenhagen, haha. Hierna moest ik op bed gaan beslissen wat mijn volgende stop zou zijn... Moeilijk, moeilijk en moeilijk!
Dinsdagochtend om 5:30 uur stond de bus op de Braziliaanse en mij te wachten. Hier hebben we zo'n zes uren ingezeten. Bij aankomst heb ik gedag gezegd en ben ik in mijn eentje vrij snel in de volgende bus gestapt. Ik moest mijn lunch zelfs naar binnen proppen :-p. Hierna zat ik echt alleen als buitenlander tussen de locals die allemaal naar mij glimlachten en één zelfs die stukken mango gaf. Al was er een jonge conducteur die ik niet zo aardig vond! Hij vroeg namelijk om extra geld dan dat de oorspronkelijke prijs was. Met mijn stomme kop had ik het gegeven. Ik heb een berichtje gestuurd naar een local die mij via Facebook messenger hielp met het uitzoeken van o.a. bussen en die gaf aan dat de busticket echt minder kost en dat ze dat proberen bij buitenlanders. Stom, echt stom: dat wist ik ook wel! Ik heb geprobeerd bij diezelfde persoon om mijn geld terug te krijgen, maar zonder resultaat. Wél lukte het me toen ik een berichtje in de vertalingsapp had getypt en dit aan de aardige buschauffeur liet zien. Ha! Lekker voor je stomme conducteur :-p Hierna moest ik van bus wisselen en heb ik met gebrekkig Engels sprekende locals een gesprek gevoerd, hihi. Uiteindelijk na in totaal zestien uur was ik op de bestemming misselijk aangekomen. Ik werd opgehaald door een van de eigenaren van de homestay en ben meteen naar bed gegaan. Ik kon moeilijk in slaap komen, omdat ik me zo beroerd voelde. Ik heb dan ook tot twee keer toe moeten overgeven... Het was een verschrikkelijke nacht :-(
De volgende ochtend (woensdag) voelde ik me nog steeds misselijk... Ik moest ook echt niet denken aan een ontbijt. Ik ben eerst maar onder de douche gestapt. Daarna liet een lieve vrouw een pakketje met instant noedels zien. No thank you, please. Ik heb met de vertalingsapp uitgelegd dat ik me niet lekker voelde en of ik wat fruit en thee kon krijgen. Even later kwam ze terug met de scooter en had ze twee baguettes gekocht en wat bananen. Ik heb met veel tegenzin de helft van het voorgeschotelde opgegeten. Mijn maag vond dit niet leuk, maar deed gelukkig niks anders dan pijnlijke steken achterlaten.
Het was super mooi weer, wat niet voorspelt was, waardoor ik van mezelf de omgeving moest bekijken. Ik ben niet voor niks 16 uren onderweg geweest, toch? De man van het stel vroeg of hij mij kon rondrijden. Met het afspreken van een bedrag kwamen we al vrij snel op een bedrag uit waar we allebei blij mee waren. Ik heb wat extra kleding aangedaan, heb mijn tas gepakt en ben achterop gaan zitten. Ik had zelf aangegeven wat ik sowieso wilde zien, maar deze man nam mij ook mee naar andere plekken. Altijd leuk, want locals weten immers het beste van de omgeving. En dat bleek: het was prachtig! Ik kon zo ver ik kon kijken rijstvelden over en tussen bergen zien! Ook was het meeste mooi groen! En weet je, dat in september en oktober de hele omgeving geel is? Dit vanwege dat de rijst bijna klaar is. Hoe gaaf! Het kan dus nog mooier! Aanrader dus, hoor! Ik dacht dat alles na de drie daagse scootertocht tegen zou vallen, maar nee hoor! Het was een prachtige zonnige dag, behalve wanneer we één berg over moesten. Maar dat werd opgelost om gewoon om te keren, hihi. Het waren 5,5 zware uren, omdat ik super misselijk bleef. Maar ik heb doorgebeten, hoor! En dat was het zeker waard!
Bij terugkomst heb ik even geslapen, wat mij ietsje beter liet voelen. Daarna stond er diner op het menu met dochter, partner, haar ouders en oma. Heerlijk! Helaas weer wat teveel gegeten, waardoor ik weer terug bij af was. Een half uur later werd er mij gevraagd om mij om te kleden in typische Vietnamese kleding. Maar natuurlijk! Helaas geen foto van, maar het zag er prachtig uit. Ja, zelfs ik werd er mooier van :-p Hierna verzamelden we met z'n allen bij een soort buurthuis waar op de grond allemaal eten stond. Ik dacht nee hè, dat meen je niet... Moet ik nou weer eten? En ja, dat was de bedoeling. Dus heb ik wat van alles geproefd en liet ik blijken dat ik niet zo dik ben en vol zat, haha. Hoe? Nou, gebarentaal :-p Hierna zijn we even naar huis gelopen en moesten we wachten totdat het tweede gedeelte van de avond begon: het zingen en dansen om het vuur. Hihi, super leuk! En stoppen was niet toegestaan hoor, ze sleepten me telkens terug de kring in :-p. Tegen bijna het einde van de viering van de internationale vrouwendag ben ik terug gelopen en mijn bedje ingedoken. Ik was kapot, haha.
Donderdag 9 maart werd ik na een heerlijke nacht geslapen, wakker. Voelde ik me beter? Mwa, ietsjes. Het miezerde wat buiten, dus ik was blij met mijn beslissing dat ik die dag ervoor erop uit was gegaan. Mijn planning was al om een van de twee dagen weinig te doen. Nou, dat kwam mooi uit! Ik heb na een pannenkoeken ontbijt, die mijn maag weer niet leuk vond, weer mijn bed ingekropen. Ik heb onder genot van een muziekje, boekje en mijn telefoon ongeveer de hele middag vermaakt. De familie kwam een in de zoveel tijd even kijken. Ze waren echt super super lief! Helpen mocht ik absoluut niet, ook al gaf ik aan dat ik me beter voelde. Ook deze avond heb ik met het gezin gegeten en dat was weer verrassend lekker! Hierna heb ik met behulp van mijn vertalingsapp met voornamelijk de dochter gesproken over onze levens. Hihi, als we die app toch niet hadden. Om 20:00 uur werd mij verteld dat ik naar de bus werd gebracht voor mijn aller allerlaatste nachtbus deze trip. Woehoe!
Vrijdagochtend om 4:30 uur kwam ik in Hanoi (de hoofdstad van Vietnam) aan. Ook deze nacht was slapeloos. Verrassend, haha. Dit keer ook mede dankzij een huilende baby en een kotsende moeder die vijf meter van me aflagen. Eenmaal aangekomen op de bushalte, kwam ik erachter dat ik 10 kilometer van het centrum vandaan verwijderd was. Ik heb een scooter besteld via een app, wat de helft qua kosten scheelt, en ben door hem gebracht. Hier heb ik mijn tijd weer uitgezeten tot het ontbijt van 7:00 uur. Hierna kreeg ik al heel lief de sleutel van mijn kamer en kon ik een douche nemen. Om 10:00 uur had ik met een lokale jongen afgesproken waarmee ik een ei koffie heb gedronken. Klinkt vies hè? Nou, dat vond ik ook, maar ik vond hem fantastisch! Met hem heb ik gepraat over elkaars levens. Leuk om de verschillen te horen, zoals hij moet binnenkort trouwen om daarna te kunnen samenwonen. Ook is het belangrijk dat men trouwt het liefst voor je 25e! Met deze jongen kwam ik aan de praat, toen ik aan het uitzoeken was om naar de onbekende plek van de twee dagen ervoor te gaan. Hij vroeg tijdens het helpen of we in Hanoi elkaar konden ontmoeten om zijn Engels te verbeteren. Maar natuurlijk! Het waren twee gezellige uren! Hierna ben ik in mijn eentje wat rond gaan snuffelen in de markt en de winkeltjes met als afsluiter een must try maaltijd van Hanoi. Tot slot heb ik in mijn hostel op de pc geprobeerd om een back Up te maken van mijn SD kaart. And you know what? Opeens hield mijn sd kaart ermee op. Noooo... Al mijn Zuid- Oost Azië foto's... Ik was helemaal in paniek. Ik heb internet afgezocht en wat rondgevraagd. Conclusie: men zegt dat de kans redelijk groot is dat ik de foto's terug krijg. Ik heb besloten om mijn sd kaartje op te bergen en hier in Nederland een hele dag voor te gaan zitten. Dit probleem was nog niet opgelost, toen het andere probleem al begon, namelijk: diaree! Ja, sorry jongens. Details bespaar ik verder of zou ik er wat dieper op in gaan? :-p Jullie blij dat mijn SD kaartje het niet deed op dat moment :-p
Om 01:00 uur ben ik uiteindelijk naar boven gegaan. Dit ook in verband met dat al de Japanners op mijn kamer, dan pas zouden vertrekken. Hierna had ik dus de hele nacht een kamer voor mezelf. Helaas heb ik er weinig aan gehad, omdat de wc vaak bezocht moest worden...
Zaterdagochtend werd ik vroeg wakker omdat er een personeelslid een douche in mijn kamer nam. Wtf. Even later werd de badkamer ook schoongemaakt. Ik denk dat hij nog remsporen zag, hahaha.
's Ochtends was het weer feest, waardoor ik pillen heb ingenomen. Hierna heb ik ontbijt gegeten. Vervolgens ben ik weer lekker gaan rondlopen en heb ik mezelf getrakteerd op een neppe North Face jas. Iets wat hier helemaal een hit is, haha. Als beloning op beloning heb ik twee yoghurt koffies gedronken van de vouchers die ik had gekregen van de Japanners. Dit was ook verrassend goed. Daarom ook vrij direct de 2e besteld, haha. Ondertussen heb ik even geskypt met mijn lieve ouders om vervolgens weer verder op jacht te gaan. Deze dag sloot ik af met een diner in een lokale tent met álleen maar locals. Dit was een aanrader van die ene lokale jongen! Het zag er smerig uit, maar het was erg lekker. Kan ook niet anders, want het zat bomvol. Er was nog één ding die ik moest doen van mezelf voordat ik Hanoi zou verlaten, namelijk de goedkoopste bier van de wereld uittesten. Nou jongens, ik inmiddels als bierkenner, haha, had hem slechter verwacht voor €0,20. Hierna ben ik via een prachtig verlichte meer terug gelopen na het hostel om mij bezig te houden met SD kaartje nummer 2. Die heeft namelijk ook kuren (lees: hij opent de foto's niet meer als ik ze terug wil kijken). Dus ik denk dat er een fout in de SD zit óf in de camera? Grrr... Ik heb mijn camera nog niet uitgetest, maar we zullen zien en anders koop ik een nieuwe SD kaartje. Tot slot heb ik mij bezig gehouden met het inpakken van mijn tas en ben ik gaan slapen.
Zondagochtend heb ik na het ontbijt de Braziliaanse bij het hostel opgehaald om samen naar de shuttle bus te lopen die ons naar het vliegveld bracht. Het uurtje dat we in de bus waren, was zo om, na wat bijgekletst te hebben. Op het vliegveld zelf hebben we wat rondgelopen en gewacht totdat het vliegveld zou boarden. Uiteindelijk kwam het vliegtuig een half uur later aan. Hierdoor begon de stress bij mij toe te slaan... Ik had namelijk drie uur en nu inmiddels 2,5 uur om de andere vlucht te redden die op de binnenlandse vluchthaven zou vertrekken. En waar was ik nu? Op de internationale. Ja super stom... Ik kwam hier pas achter toen ik het geboekt had :-( Maar ja, ik ben als een gek gaan rennen om een formulier in te vullen, door de douane heen te gaan, mijn backpack te pakken en de shuttle bus naar de andere vluchthaven te nemen. Alles ging tegen verwachting in, enorm snel! Uiteindelijk kwam ik 45 minuten voordat mijn vlucht vertrok aan. Ik heb in die tijd zelfs nog een tosti en wat drinken kunnen bemachtigen :-) Woehoe! Hierna zat er nog een vlucht van een uur op mij te wachten en een laatste een shuttlebus die mij naar mijn hostel heeft gebracht. Zojuist heb ik ingecheckt en heb ik eten bemachtigd. Want: ik had honger! En mijn maag doet (nog) niks opmerkelijks! Kan ik al zeggen, dat ik weer beter ben?! Ik zeg: ja! Haha.
Ik heb zin om de aankomende twee weken in Zuid- Thailand te zijn, maar ik voel me ook een beetje verdrietig dat ik Vietnam heb moeten verlaten... Vietnam, doet namelijk iets met mij! Het heeft niet alleen een prachtige omgeving, maar de mensen zijn ook echt super lief! Ik zeg niet vaak dat ik nog een keer terug wil na een land, maar misschien maak ik een uitzondering?! Wie weet! Daarnaast zit ik er ook mee, dat het mijn laatste twee weken zijn... Want man man man, wat ging de tijd zo ontzettend snel :-( Maarja, piekeren heeft geen zin, dus nog maar 2 weken enorm genieten om daarna nog even Kopenhagen lastig te vallen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
