Nummer 1: de start van mijn nieuwe avontuur!

Ola lieve lezers, nieuwsgierige aapjes,

Hier dan mijn eerste blog na 1 week Engeland en bijna 2 weken in Brazilië.

Dinsdag 21 augustus om 10.00 uur was het moment aangebroken: ik vloog die ochtend naar Bristol in Engeland.
Het afscheid nemen was verschrikkelijk, ongeacht met wie... Een compliment dan ook voor jullie, want jullie zijn allemaal fantastisch! Nu dit typend en terugdenkend aan al die momenten, krijg ik weer een knoop in mijn maag. Dit is nog erger als ik jullie verhalen ophaal. Nogmaals allemaal bedankt hiervoor! Deed me erg goed en ga zeker aan de slag met de feedback! Voor diegenen die niet af weten van die verhalen, ik heb aan sommige mensen gevraagd om iets voor mij op te schrijven, die een vriendin voor mij in een mooi boekje zou plakken. Dit zou ik dan in het vliegtuig op weg naar Brazilië lezen.

Anyways, gelijk bij landing in Engeland werd gelukkig meteen dat nare gevoel gesust doordat Jon mij met open armen stond op te wachten! Om het nog beter te maken, reden we meteen door naar een surflocatie waar we afgesproken hadden met een van Jon’s beste vrienden. Ook al bakte ik er vrij weinig van, was het een geslaagde middag! Daarna reden we door naar Jon’s ouders waar we tot het weekend zouden verblijven. Zoals Jon’s ouders altijd doen, stonden zij ook deze keer met open armen op ons te wachten.

Woensdag tot en met vrijdag waren voornamelijk regeldagen. Jon is niet de beste in plannen, dus veel zaken waren bewaard voor de laatste dagen. En zoals veel mensen mij kennen, heb ik veel moeten slikken (uh... waar is mijn geduld?). Vanaf donderdag kwamen nog gezellig zijn opa en broers op bezoek, wat betekent lekker veel lachen en eten!

Vrijdag eind middag hebben we mijn werkregistratie aanvraag voor in Nieuw Zeeland op de post gedaan (nu dus stuk of 8 weken wachten?) en hebben we afscheid genomen van zijn familie. Bah... meer kan ik niet zeggen. Daarna met de trein richting de bruiloft locatie gereisd, waar Jon’s vriend de volgende dag zou gaan trouwen.
Helaas was ik met één vriendin van Jon’s vriend niet overdag uitgenodigd, waardoor wij ons tot de avond in de omgeving hebben vermaakt. Eenmaal aangekomen bij het feest, moesten we natuurlijk even de ‘schade’ inhalen, wat betekent veel gin & tonics achterover slaan. Sorry not sorry, ha.
Het was een pracht feest, een avond om niet te vergeten. Jon’s vrienden zijn hilarisch, en ook is die ene vriendin super leuk!

Zondagochtend hadden we nog een afterparty bij het getrouwde stel om vervolgens richting Londen te gaan waar een hele lange busrit en daarna een vlucht op ons te wachten. Saaaaai... en slapeloos (voor mij dan, want ja mannen die kunnen WEL overal slapen, irritant, lol).

Dinsdag 28 augustus, de eerste ochtend in Brazilië begon niet al te best. Jon’s telefoon overleed, of ja zijn telefoon batterij. Helaas heeft hij een Chinese telefoon die hier niet zo gebruikelijk zijn...
Om dit te fixen, hebben we van alles uit de kast getrokken met als resultaat dat iemand uit Nederland een nieuwe batterij voor hem meeneemt naar Colombia wat dus nog even duurt.
Midden van die dag hebben we de bus naar Jericoacoara gepakt, wat zo’n 6 uur duurde, waarvan het laatste stuk met een soort jeep door de zandduinen. Of we nog niet genoeg gereisd hadden, ha. Daar aangekomen, uitgepakt, rondgelopen, avond gegeten en naar bed gegaan.

De volgende dag hebben we een mooi lagoon bezocht en de dag erna zijn we erop uitgegaan met een jeep door de zandduinen. Deze chauffeur was niet bang, die scheurde overal vanaf, het kon niet steil genoeg zijn, ha. Bij een van de stops besloten we om te ziplinen. Dat was kicken! Het jammere aan een tour is dat je niet zelf kan gaan en staan waar je wil. Op het eind van de tour verbleven we voor meer dan 2 uur bij een lagoon, dit had bijvoorbeeld van ons niet gehoeven, maar goed al met al vond ik het het waard!
In de avonden zijn we het schattige zanddorpje gaan verkennen en hebben we daar gegeten en Caipirinha cocktails (typisch Braziliaans) gedronken.

Op vrijdag 31 augustus zijn we weer de jeep en de bus ingestapt. Deze keer een tocht van 16+ uur. Eén middag, avond en één nacht. Rond 9 uur s’ochtends waren we in Pipa, een schattig surfdorpje. Gelukkig konden we al meteen inchecken, dus hebben we ons opgefrist om vervolgens de stranden te verkennen. Op het laatste strand spotte we vrij ondiep wat dolfijnen. Ik ben er toen als een gek ingegaan. Dit was een bijzonder moment, gewoon gratis zwemmen met dolfijnen!!!
De dag erna hebben we een poging gewaagd om te surfen. Helaas waren de surf condities niet zo goed, waardoor het veelal body boarding werd (zoiets als liggen op de plank en dan van de golven afgaan). Ook grappig, ha.

De laatste volle dag in Pipa bestond uit chillen en de zonsondergang bekijken op het strand. Daarna zijn we naar een ander hostel gelopen om daar nog een nachtje te pitten. Hier hing een super gezellige sfeer, werd er voor ons heerlijk Spaans gekookt en waren er goedkope, lekkere cocktails. Ook spotte ik hier de eerste en nog de laatste Nederlander. En of course, Duitsers... ha.

Dinsdag 4 september was een dag van ontbijten bij het hostel om vervolgens weer door te reizen naar de volgende bestemming wat tot de avond duurde. En hoe heet de volgende bestemming? Je raad het nooit... Olinda, ja echt, ha. Linda betekent voor diegenen die het nog niet weten, mooi in Portugees. Het klopt ook simpelweg, want ja Linda = Linda, toch? Lol.

In Olinda zijn we 3 dagen gebleven, dit kwam voornamelijk doordat een gevonden vlucht op vrijdagavond erg goedkoop was. Dit was niet erg, want we wilden wat aan onze Portugees doen. Ook hebben we wat meer uitgezocht voor de volgende dagen en natuurlijk genoeg gewandeld door het prachtig, schattige Olinda. En niet te vergeten, heerlijk gegeten!

Nu zijn we in Salvador, waar je meer over hoort in mijn volgende blog. Al nieuwsgierig? Pech voor je, dat wordt namelijk wachten tot de volgende welke niemand weet wanneer die uitkomt, lol.

Al met al, bevalt Brazilië tot nu toe goed op wat kleine dingen na. Het is mooi en divers, het eten is fantastisch, het is goedkoop, lekker weer, de lokale mensen zijn super vriendelijk (behalve sommigen die gebruik hebben gemaakt van onze slechte Portugees). Hoewel, had het misschien nog beter kunnen zijn geweest als we in Rio de Janeiro waren gestart, omdat daar meer Engels gesproken word. Dit zou ons hebben geholpen om meer tijd te hebben om de Portugese basics te leren. Plus het is momenteel hier laagseizoen, waardoor het overal vrij rustig is en nog weinig mensen ontmoet hebben. Al heeft dat ook voordelen! Het is dus goed zo!
Tussen Jon en mij gaat het goed, tuurlijk zijn er irritatietjes maar dat hoort erbij. Het is fijn om herenigd te zijn i.p.v. die maandelijkse weekendjes!
Jon is eerder deze week 2 daagjes niet lekker geweest en wordt nog steeds duizend keer op een dag gestoken door muggen (ik lekker nauwelijks ha), maar goed ik heb mijn linkeroor verstopt zitten en hoor nauwelijks.. Al is dat wel lekker hoor, even rust van Jon, hahaha lol.

Ik hoop dat alles daar goed gaat? Als er nog iets gebeurd wat de moeite waard is, text me, oké? Het is namelijk tweerichtingsverkeer, niet één! Weet in ieder geval dat ik regelmatig aan jullie denk, want nogmaals jullie zijn toppers!!!